Hugo de Jonge

I am Dr. Meena Rao's mentee and I had the privilege of meeting with and discussing my research finding with Dr. de Jonge when i was a graduate student and later when i was working in Meena's lab.  I was in awe with his knowledge of ion transport and he was so kind in his remarks and critics of my research work. I hope you find comfort in the fact that he was an inspiration to so many of us and that he touched the lives of students far and wide.

May he rest in peace! Praying for your strength and comfort.

Jayashree Sarathy

Dear Hanny, Anne & Matthieu & Louane, Daphne & Frank:

It is with utmost shock and sadness that I just opened my email to find the sad news of dear Hugo's passing.  Words cannot begin to express Ralph’s and my deep sense of loss in hearing of this.  Our thoughts and payers are with all of you as you deal with this untimely and sudden event.   May the many, many wonderful memories he has left you and us all, help us deal with his passing.  The world has lost a great scientist and more importantly a caring human being. 

We are all filled with great memories of the many hours we have spent with Hugo -- a man of infinite wisdom, wide ranging interests, a gifted scientist and an incredible friend. 

We are sorry we cannot be there in person on Wednesday.   

Meena and Ralph

Lieve Hanny, Anne, Matthieu, Louane, Daphne en Frank,

Met immens verdriet heb ik kennis genomen van dit onmetelijk verlies. 

Ik wens jullie heel veel sterkte. 

I leerde Hugo kennen in 2003. Hij was mijn co-promotor maar door de jaren heen zijn hij en Hanny echte vrienden van mij en van mijn moeder geworden.

Hugo is de meest aardige en intelligente persoon die ik ken. Hij was altijd bereidt om zijn kennis te delen en zijn steun te bieden aan de mensen om hem heen.

Door de jaren heen had hij me kansen gegeven, kansen voor me gecreëerd, mij geloofd, me gesteund en geholpen. 

Hij had mij geleerd dat ik nooit mag toegeven aan onredelijke en zelf immorele voorstellen om mijn doel te bereiken. Toen ik in zulke situatie bevond, dacht ik aan hem en aan mijn ouders. Hun woorden en voorbeelden gaf me de kracht om zulke voorstellen te weigeren. Ookal belandde ik daardoor tijdelijk in de dieptepunt, met de steun van Hugo en mijn ouders kreeg ik weer genoeg energie om op te staan en verder te gaan.

Het is zo oneerlijk dat hij ons zo vroeg en zo plotseling moet verlaten. Een lief mens als Hugo verdient nog vele gezonde en gelukkige jaren met zijn familie en vrienden.

Twee weken geleden had ik hem nog verteld dat de fondsen om zijn reiskosten naar Taiwan te vergoeden is goedgekeurd door mijn bedrijf. Ik vind het zo jammer dat ik hem niet kan laten zien wat ik heb kunnen bereiken met zijn hulp en steun. 

Zonder hem is mijn success incompleet.

We hebben zo veel leuke herinneringen samen. Gezellige lunch bij het Zalmhuis met Hanny, midget golfen met het lab, salsa dansende Hugo op mijn promotiefeest en nog veel meer. Ik zal hem erg missen. Ik mis hem nu al.

In mijn hart zal hij voortleven als de vuurtoren die me de juiste weg wijst en hoop geeft. 

Geschokt heb ik kennis genomen van het plotselinge overlijden van Hugo. Voor mij een leermeester, een mentor met een enorme kennis en gedrevenheid om cellulaire transportprocessen bij taai slijm ziekte te ontrafelen en mogelijk ook gunstig te beïnvloeden. Ook op onze reizen en congressen heeft hij ook voor mij veel betekend in mijn promotie onderzoek. Ik zal Hugo gedenken hoe belangrijk hij is geweest voor velen in de strijd bij deze ziekte.

Ik wens Hanny, de kinderen en de familie veel sterkte kracht om om te gaan met het verlies.

Henk Veeze

I am deeply saddened to hear the passing of Dr DeJong. I had interacted with him while working in Meena's lab. He was an excellent scientist and a wonderful person. He embraced sharing his wisdom to trainees and guiding young students in their work. He has left an everlasting impression of a dedicated scientist with a large heart. My deepest sympathies to your family during this painful and challenging time. But hopefully you can find comfort in that he is resting in a safer place.   

Geachte Familie,

In de tijd dat ik aan de toenmalige Medische Faculteit Rotterdam aan het darmepitheel onderzoek deed heb ik met Hugo veel contact gehad. Hij was een aimabele persoon, die openstond voor nieuwe ideeën en de menselijkheid van zijn collega's nooit uit het oog verloor. Mijn vrouw en ik kwamen in Rhoon op bezoek en zij in onze woonplaats Nieuwerkerk a/d IJssel. Na mijn pensioen zijn wij in Egmond aan Zee gaan wonen en door de afstand is het contact verloren gegaan. Desalniettemin  hebben wij een blijvende goede herinnering aan Hugo.

Ik wens jou Hanny en de overige familie veel sterkte toe om dit verlies te dragen

Nico de Both

We have countless fond memories of our 45-year friendship and scientific partnership with Hugo. He was an excellent researcher and above all a treasured friend. We are forever grateful for all the goodness, brightness, and joy he brought to our lives. He meant a lot to us, and we will dearly miss not seeing him again. We extend our love and sympathy to his wonderful family who we have also been privileged to know.

We wish to remember Hugo not only as an excellent scientist but, beyond our academic collaboration, as a friend with whom we shared unforgettable good moments (and some unusual ones as Hanny might well remember...). His remarkable commitment to science, strength and capability to inspire so many students and colleagues alike is something can not be forgotten and is a legacy he left to all of us and the international scientific community. In this sad moment we also wish to deliver a thought of comfort and condolences to the grieving family. Claudio Sorio and Paola Melotti from Verona, Italy

I am stunned by this sad news and so sorry for your great loss. At the same time, I am pleased and impressed that you took the effort to inform me. I am grateful that I had the opportunity to share ideas and thoughts with Hugo and got to know him as an excellent and humble scientist. I will deeply miss our inspiring discussions. Please accept my heartfelt condolences and let me know if there is anything I can do for you.

Hugo heeft mij meer dan veertig jaar geleden op -toen nog- Biochemie I geleerd om basaal laboratoriumonderzoek te doen. Hij deed dat zorgvuldig, begripsvol en met onderkoelde humor. Toen we de afgelopen jaren werkten aan een zeldzame aangeboren darmziekte bleek hij nog exact deze zelfde kwaliteiten te hebben.

Ik kijk met veel plezier op de samenwerking met Hugo terug en wens Hanny en de familie veel sterkte.

Roderick Houwen  

Door een overlijdensadvertentie in de krant vernam ik het overlijden van Hugo de Jonge. Hugo zag ik jarenlang vrijwel dagelijks: wij zaten jarenlang in dezelfde klas van de middelbare school (het EPL in Eindhoven), tot en met de eindexamenklas in 1962. De school bestond nog maar kort (sinds 1955), en de klassen waren klein: in de vijfde en de zesde klas bestond onze klas uit elf leerlingen, waarvan er vijf de alfa-opleiding volgden, en zes de beta-opleiding. Reinier, de tweelingbroer van Hugo, zat in dezelfde beta-klas. 

Ik heb goede herinneringen aan de middelbare school. Gedurende een paar jaren was Hugo de hoofdredacteur van de schoolkrant, en ik was medewerker van de redactie. We kwamen ook regelmatig bij elkaar thuis. Hugo en Reinier woonden in Eindhoven in de woning naast mijn geboortehuis.

Samen met Reinier en Hugo heb ik tweemaal een fietsvakantie langs jeugdherbergen beleefd, eenmaal in België en Luxemburg, en eenmaal in Duitsland (Eiffel). Na ons eindexamen hebben Hugo en ik samen nog gekampeerd op de Veluwe. Dat betekende niet dat we voortdurend met elkaar in gesprek waren. Hugo had een passie voor planten, en trok er graag alleen op uit met een dikke flora in zijn tas. Ik herinner me dat ik een keer tijdens onze kampeertocht moeite had om de plek terug te vinden waar we elkaar weer zouden ontmoeten. Toen ik uiteindelijk verlaat en een beetje ongerust daar weer aankwam merkte ik dat Hugo de vertraging niet eens had gemerkt. Hij was onbekommerd met planten en zijn flora in de weer.  

Hugo en Reinier waren zeer verschillend: anders dan Reinier was Hugo weinig spraakzaam, en misschien zelfs wat verlegen (dat gold voor mij ook). Tijdens onze studiejaren zagen Hugo en ik elkaar maar weinig. We studeerden niet in dezelfde stad. Via Reinier (die net als ik in Utrecht studeerde) bleef ik wel enigszins op de hoogte van zijn wel en wee. De laatste keer dat we elkaar spraken was bij een reünie van het EPL in 2010, speciaal gericht op de oud-leerlingen van de eerste jaren van het lyceum.

Terugdenkend aan de middelbare-schooltijd besef ik hoe belangrijk die is voor het volwassen worden, en hoe bepalend voor de persoon die daar gevormd wordt. Het contact met klasgenoten speelt daarin een centrale rol. Ik realiseer me nu hoe belangrijk de invloed van Hugo voor mij is geweest, juist omdat onze klas zo klein was. Ik zal hem niet vergeten.   

This is indeed very sad news. Hugo was a good friend, generous colleague, and a brilliant scientist. Some of our best memories of him are from the time he spent time in Mike’s lab at Columbia. He liked ketchup on everything. We will all miss him greatly, but will always keep him in our memories.

With condolences

Beste familie de Jonge,

Allereerst gecondoleerd met het verlies van Hugo.

We hadden inderdaad wel eens e-mail contact, dat was vaak over bestellingen voor het lab.

Ik vroeg Hugo naar de plekjes op zijn hoofd en vertelde dat hij er naar moest laten kijken, zonneschade enzovoorts…..

Niet wetende dat er veel meer aan de hand was.

Ik was geschrokken van zijn overlijden, omdat ik niet wist dat hij ziek was.

Heel veel sterkte, een wijze man is ons ontvallen.

Beste familie de Jonge,

Geschokt las ik gisteren het overlijdensbericht van Hugo de Jonge. Ik kende hem sinds 1973, het jaar waarin ik van hem als eerstejaars geneeskunde student college en practica kreeg. Vele jaren later werd hij mijn collega op de afdeling MDL. Ik was altijd onder de indruk van zijn kennis op het gebied van het vloeistoftransport over het epitheel van de darm en de long. Zijn wetenschappelijke bijdrage is van groot belang geweest voor de zorg van patiënten met diarree en taaislijmvliesziekte.

Wat hem zo kenmerkte was zijn enthousiasme, maar ook bescheiden opstelling. Hij was altijd bereid om je te helpen en hij heeft aan de basis gestaan van menige carrière, ook die van mij. Mijn dank hiervoor is groot.

Ik kijk met weemoed terug op de tijd, waarin ik van hem mocht leren en  samenwerken. Aan zijn leven is in mijn ogen te vroeg een einde gekomen. Ik zal zijn glimlach en collegialiteit missen. 

Ik wens jullie heel veel sterkte bij het verwerken van dit grote verlies.

Herold Metselaar

Emeritus hoogleraar Leverfalen en Levertransplantatie

Afdeling Maag-, darm en leverziekten

Erasmus MC

My heartfelt condolences to Hanny, Anne & Matthieu & Louane, Daphne & Frank 

It’s with great shock and a sadden heart that I received the news of Hugo’s death via email and I am yet to recover from this sadness.

With shaking hands, I have managed to put myself together to write this eulogy of Hugo, my great wise professor. I first met Hugo in 2009 at the Erasmus MC, while working as a research technician in another group, most times at the printing machine. Two years later, I became his PhD student and went on to do an additional 3 years of post-doctoral research. Hugo and I kept close contact and communication up to the end of April 2022 with the hope that things would get better and we would then continue our regular communication.

Hugo’s intelligence can never be overemphasized yet he embraced it with such grace and humility. He was a formidable scientist but also a wise counsellor on family matters, all in all to me, you were a complete mentor that touched my life in so many ways. I will forever cherish all the memories.

May the good Lord comfort your family, friends and colleagues.

With difficulty in my heart, I say, Good Bye Hugo! Rest in peace!!

dear hugo family

l will always remember m'y first meeting with hugo. Hé took the time to explain me many issues and Kindly explain me where i was wrong. I can say here that  this first discussion then supportéd m'y décision to move forward in science.

then hé was always there to assist me for all m'y research and encourage me. we discussed 2 months ago m'y last results and l was looking forward to discuss the results in Rotterdam...I will continue to work with Marcel and in the name of Hugo.

thanks hugo to have guided me all this time

isabelle

Dear Hanny, and family,

this has come as a shock and deep sadness to so many of us. Hugo will be missed, not only for his deep commitment to the scientific advancement of intestinal physiology and CF, but his humanity, humility, mentorship, and friendship. He was one of a kind, I cherish all the memories of interactions with him and my Dutch friends and colleagues. We have lost a gentle giant in research.

Deepest condolences 

nadia 

Beste Hanny en kinderen,

Gecondoleerd met het verlies van Hugo. Ik bewaar goede herinneringen aan onze gesprekken tijdens de zeilreis naar Kos in september 2021. Twee wetenschappers in een gezelschap van zeilers schept een band. Samen hebben we een archeologische vindplaats bezocht in Kos waar Romeinse invloeden zoals thermale baden zichtbaar waren als ook de rechte transportwegen. Uren hebben wij daar rondgewandeld en met elkaar gesproken over filosofie en de rol daarvan in de wetenschap. Na afloop van de zeilreis spraken wij af een vervolg te geven aan onze discussies. Echter, dit liep anders. Ik werd ziek en moest een grote operatie ondergaan. Hugo werd ook ziek. Het is daarom niet meer gekomen tot een vervolg. De herinnering blijft, niet alleen aan Kos, maar ook aan de gesprekken tijdens de Lionsbijeenkomsten.

Mies en ik wensen jullie heel veel sterkte de komende tijd bij het verwerken van het verlies van Hugo.

I wish to express my heartfelt sympathies to Hugo de Jonges family. Just recently, I was in contact with him for a collaborative project and I never expected that this might be a very last time. Once more, I was impressed by the great knowledge and the excellent input he supplied to a scientific project, always given in his special modest and very fine manner. For sure, one of the great researchers in the field of cystic fibrosis has left us and will leave a painful void.

Beste Hanny,

Wij willen hierbij ons medeleven delen met jou en je familie met het overlijden van Hugo. Nog altijd herinneren wij jullie als we de foto zien waarop onze dochters Annemarie en Saskia jullie eerste baby Anne vasthouden vlak na haar geboorte tijdens het kraambezoek. 

Hugo heeft mij tijdens mijn onderzoek in het kader van mijn proefschrift ingewijd in de wereld van de brushborder vesicles. Hij wist mij niet alleen de laboratorium technieken bij te brengen, maar ook de fysiologie van transport over een celmembraan werd onderwezen. Als clinicus was dat een bijzondere ervaring. Hugo nam dan ook als verbindende factor tussen laboratorium en kliniek zitting in mijn promotie commissie.

Ook buiten de academische wereld was er belangstelling zoals blijkt uit dat kraambezoek met die foto. Hugo was een warm mens met oprechte belangstelling voor zijn omgeving. 

Dank voor de rouwkaart. Onze dochter stuurde ons het bericht. Wij zijn niet in de gelegenheid op de uitvaart aanwezig te zijn. 

Wij wensen jullie sterkte met dit verlies. 

Hans en Birgit Braun

I have known Hugo as a colleague and a treasured friend for many years.  I had students working in his laboratory, I visited him a number of times, and I had the pleasure of Hugo visiting me in the UK. He was a gifted and inspiring scientist, had a remarkable commitment to science and was a humble human being.  I have countless fond memories of our friendship and scientific collaborations. He emailed me about three weeks ago and was looking forward to coming, with Hanny to see me this summer. Hugo meant a lot to me, and I shall miss dearly not seeing him again.

Hanny and the family; Please accept my heartfelt condolences. My thoughts are with you at this difficult time.

Lieve Hanny, Anne, Matthieu, Louane, Daphne en Frank,

Geschokt en met veel verdriet hebben wij kennis genomen van het overlijden  van Hugo en het daarmee verbonden grote verlies.

Wij wensen jullie als naaste familie en iedereen die hem dierbaar is heel veel sterkte toe om dit te kunnen verwerken.

Hugo kennen wij al zo ontzettend lang van Tempo  waar we elkaar eerst jarenlang troffen op de maandag met recreantenhockey en waar we later met elkaar een groot aantal jaren seniorencompetitie hebben gespeeld. Bijna 25 jaar in totaal. Juist onze groep verzamelde zich aan de verdedigende kant  met Hugo als rechts of  linksback waar we met elkaar veel plezier hebben beleefd. We kennen Hugo als de stille kracht, rustig,  altijd beleefd en ook bescheiden. Misschien wel  de enige die in die lange periode nooit boos werd in het veld.

Enkele jaren geleden zijn we met elkaar vanuit die hockeyploeg met een groep met Hugo verder gegaan om te leren golfen met elkaar. Samen hebben  we drie jaar genoten  van het samen lessen en samen spelen . Zo kennen we elkaar vrijwel al zo lang, bijna dertig jaar.  

Wij kennen Hugo als een van de meest aimabele mensen om ons heen. Rustig en vooral heel bescheiden. Tijdens  onze golfrondes in de COVID periode met elkaar in de afgelopen tjjd werden wij ook wetenschappelijk bijgepraat over de werking en mogelijke ontwikkeling van het Covid virus vanuit zijn wetenschappelijke kennis. Zo hebben wij met meer diepgang de maatschappelijke bijdrage van Hugo, ook met betrekking  zijn vakgebied,meer in beeld gekregen. En Hugo dwong bij ons zo veel bewondering af door zijn passie en inzet voor de wetenschap tot op hoge leeftijd.

Naast een bijzonder aimabel mens  verraste Hugo ons ook met de  relativerende humor die hij bezat.

Wij waren geschokt toen wij drie maanden geleden hoorden van zijn onomkeerbare ziekte. De wijze waarop hij met die mededeling omging was zoals Hugo was. Het is zoals het is.  Desalniettemin wilde Hugo nog mee blijven spelen tot nader order en dat wilden wij ook heel graag. Wij troffen Hugo en Hanny nog twee weken geleden op de golfclub samen en konden en wilden deze afloop niet voorzien .We zijn dan ook meer dan geschokt over deze plotselinge afloop.

We  zullen Hugo ontzettend missen.

Maar de lange en leuke herinneringen zullen blijven.

Rust zacht Hugo!

Cees Ouwehand

Kees van der Ende

Bert Nagtegaal

Ruud van Rosse

Maarten Veldhuijzen

Hugo de Jonge was like a father to scientists from all nations: open, authentic, inspiring, interested, committed, joyful, and always supportive.

He could really listen and offered genuine advice. It was always a pleasure seeing him and talking to him. And while he was so wise, he stayed humble and was very kind. He was a very special person to all who met him.

My colleagues and I are sending our deepest condolences.

We will miss him and he will never be forgotten.

Martina Gentzsch and Colleagues
Marsico Lung Institute
University of North Carolina at Chapel Hill, USA

Ik ken Hugo doordat we jaren samen onderwijs gaven aan 1e jaars  medisch studenten over CFTR. Hugo deed het moeilijke deel (over het eiwit en de mutaties, en het werkingsmechanisme van het chloorkanaal) en ik mocht als kinderarts nog wat over het ziektebeeld CF vertellen. Het was altijd heerlijk om te luisteren naar hoe Hugo dit allemaal kristalhelder uitlegde aan de studenten. Het was fijn en vertrouwd om dit zo samen te doen. Ik ga Hugo missen, een echte wetenschapper, maar zo bescheiden en helemaal geen kapsones. Onvoorstelbaar en heel erg verdrietig dat het tijdperk nu eindigt.....

It is with a very heavy heart that I hear of Hugo’s passing. His wise and kind soul will remain with us. The photo of the MDIBL campus attached to the notice is extremely appropriate because it was one of his primary loves. I cherish the memories of the bike rides we had together on the island. Although slightly steeper than the route of his ride to work at home in Rotterdam he loved the variety and the wonderful Atlantic views. These surroundings provided the perfect setting for free wide ranging discussions, both scientific and non-scientific.

It is with a very heavy heart that I hear of Hugo’s passing. His wise and kind soul will remain with us. The photo of the MDIBL campus attached to the notice is extremely appropriate because it was one of his primary loves. I cherish the memories of the bike rides we had together on the island. Although slightly steeper than the route of his ride to work at home in Rotterdam he loved the variety and the wonderful Atlantic views. These surroundings provided the perfect setting for free wide ranging discussions, both scientific and non-scientific.

Beste familie de Jonge,

Gecondoleerd met het verlies van jullie man en vader.

Ik leerde Hugo jaren geleden kennen toen ik geneeskunde student was in Utrecht, waar ik van hen en Roel de praktische uitvoering van de ICM leerde om CF onderzoek te starten. Daarnaast leerde ik van Hugo van alles aan die meting het waaróm, en dat is minstens zo belangrijk geweest.

Elke keer dat ik hem trof leerde ik wat nieuws, ik had me absoluut dom gevoeld als hij zijn stroom aan informatie niet steeds zo vriendelijk en benaderbaar zou hebben gebracht.

Ik ben sindsdien altijd CF onderzoek blijven doen en ben Hugo steeds blijven tegenkomen, op congressen, bij Inez op de werkkamer of bij het Beekman lab. Vrijwel iedereen in het vakgebied kende hem en waardeerde hem: had hulp van hem gehad, uitgebreid met hem samengewerkt, erg veel geleerd bij een lezing of cursus die hij gaf... De impact die Hugo heeft gehad op het CF onderzoek zal zich nog vele, vele jaren voortzetten. 

Ik weet dat Hugo zich in Utrecht altijd een beetje te gast is blijven voelen, hoe frequent hij soms ook op en neer reisde, maar wat was hij een graag geziene gast. De bedachtzame en betrokken manier van doen van Hugo deed mij aan mijn vader denken, wat zijn status in mijn persoonlijke beleving nog verder verhoogde.

De dankbaarheid voor wat Hugo heeft betekend als persoon en als onderzoeker is heel groot. Hij wordt ook in Utrecht nooit vergeten.

Ik wens jullie kracht toe en liefdevol herinneren waarin hij jullie nabij blijft.

Beste Familie, 

Gecondoleerd met het verlies van Hugo. Net als voor zovelen is hij voor mij een voorbeeld en mentor geweest. Samen hebben we het organoid model voor CF kunnen opbouwen. Ik zal zijn enorme kennis, passie, verhalen en grapjes enorm missen, maar ben blij met de herinnering aan hem. Het was een eer zo samen te werken. Heel veel sterkte gewenst. 

Lieve Hugo, dank je wel.  

I met Hugo for the first time in 2015 and I only knew him in a professional capacity. But the souvenir I will keep from him is that of a passionate and generous person. May the love of your family and friends bring you some comfort.

Lieve Hanny, kinderen en kleinkinderen van Hugo,

Het is meer dan dertig jaar geleden dat Hugo mij aansprak bij een meeting van de European Intestinal Transport Group, een los-vast-groepje onderzoekers rond darmfuncties. "Hebben goudvissen een CFTR, chloride kanaal" was zijn vraag. Ik moest bekennen dat ik dat niet wist maar dat ik nog nooit een goudvis met diarree had gezien. Hugo was getriggerd door onze elektrofysiologische benadering van suikertransport in goudvis darmepitheel in aangepaste Ussing-kamers en hij hoopte dat we dezelfde benadering konden toepassen in zijn interessesfeer, het chloride transport.  We vonden de oplossing in gekweekte monolayers van humane darmepitheelcellen. Met de toegewijde promovendus Rajesh Bajnath als onze intermediair ontwikkelden we een fantastische samenwerking. Regelmatig waren we in Rotterdam en was Hugo in Amsterdam.  We leerden elkaars medewerkers kennen en vormden een hechte onderzoeksfamilie. Onze afslag naar tightjunctions heeft geen afbreuk gedaan aan de vriendschap. Hugo's onmetelijke belangstelling en kennis was in Amsterdam een grote steun. Met plezier in de voortgang van zijn onderzoek bleef ik ook na 2007 zijn publicaties volgen. Iedere keer dacht ik: "ik moet weer eens langs gaan". Nu kan dat niet meer. Geschokt las ik dat de gedreven CFTR onderzoeker Hugo er niet meer als motivator  van zovele jonge onderzoekers is. Ik wens Hannie en familie heel veel sterkte om het verlies te aanvaarden maar ook geluk dat  zo'n geweldig mens dicht bij jullie heeft geleefd.

I met Hugo in 1994. I was a post-doctoral fellow at Yale School of Medicine. I was working on a project to use the a-1468 anti- CFTR antibody, that was recently generated by the PI of my lab to localize CFTR in the intestine. Using this antibody, I had recently localized CFTR in the rat and human intestine and confirmed the presence of the CFTR High Expresser Cells (CHEs) by immunofluorescence labeling. The accepted view at the time by physiologists who dominated the field, was that CFTR was restricted to the apical membrane. Our observations that CFTR was present in subapical compartments in the intestine was likely to be a challenge to the prevailing view.  Horseradish peroxidase immune-electron microscopy allowed us to demonstrate the morphology of CHEs and abundance of vesicles in the cell that stained positive for CFTR. I was fascinated by the CHEs and convinced my mentor to allow me to participate in a workshop on cryo-immunoelectron microscopy being held in the Cell Biology Department at YSM. There, I met Peter Peters, who was one of the instructors from the Cell biology Department at University of Utrecht. Peter convinced me to come to his laboratory to learn the technique as it would allow me to conduct quantitative analysis to determine the subcellular distribution of CFTR in CHEs. On arriving in Utrecht, Peter and my colleagues in the lab of Hans Geuze suggested that I meet Hugo de Jonge in Rotterdam, as he was a CF investigator and lead PI who worked on CFTR physiology in the intestine.
 
I travelled to Rotterdam and met Hugo and his team. He was warm and welcoming and immediately invited me to learn Ussing chamber electrophysiology as they were conducting studies on CF in rectal biopsies and intestinal tissues. I spent time in his lab, learning techniques, conducting many experiments with him and his team, and discussing science and CF over lunch and in meetings. He introduced me to many European colleagues and over the years I would return to Rotterdam to visit him or he would take the train to Utrecht to visit me whenever I returned. I would stay at his home with Hanny and the children, take bike rides together, have wonderful meals, discuss research on CFTR, and be guided by him in my studies. We would meet at the NACF in the US, or at medical schools where I was based, whenever he visited the US.  
 
He was a giant in the field of gastrointestinal research, physiology and CF, possessing vast knowledge which he willingly shared with his trainees, mentees and colleagues. He shared an office with his trainees, conducted experiments with me, was humble, generous, honest, kind and patient. But he was steadfast in his pursuit of knowledge, and his investigations on CFTR, cGMP and elucidation of pathways responsible for diarrheal diseases and CF in the intestine form the basis of much of our understanding in GI physiology.
 
I still have his PhD thesis in my lab which he shared with me, and from time to time I show his thesis to my trainees, pointing out his demonstration of functional CFTR in villus epithelial cells in rat intestine, many years before the gene was cloned, reminding them that as an investigator it is critical to acknowledge the discoveries of others before you. Whenever and wherever we met we talked about the CFTR High Expresser Cells, as he was as intrigued about these cells as I was, and we were both convinced that they were important in CF. I promised him that I would continue to pursue studies on these cells. That promise I intend to keep.
 
Our field of gastrointestinal physiology and CFTR research has lost not only a giant, but a kind, gentle soul, the ultimate mentor and friend. We will miss you. I am so glad I have your thesis. I will treasure it.
 
Nadia Ameen MD
YALE UNIVERSITY 
USA

Lieve Hanny, Anne, Daphne en familie,

Wat een verschrikkelijke schok verleden week toen ik van jou hoorde dat Hugo de dag vòor ik opbelde plotseling overleden was. Ik belde op om te vertellen dat een andere gemeenschappelijke vriend en collega van het eerste uur uit de afdeling Biochemie in Rotterdam net overleden was. Wat een treurige samenloop van omstandigheden! 

We startten in 1970/71 met 5 promovendi op de nog jonge afdeling Biochemie I van de Medische Faculteit Rotterdam. Daaronder waren Hugo en ik, alsmede de net ook overleden Jos Lamers. Omdat we allen in dezelfde levensfase zaten, ontwikkelden we al snel goede vriendschappen die de tijd hebben doorstaan. Hugo is tijdens zijn academische carrière trouw gebleven aan Rotterdam, ik ben in 1986 overgestapt naar de research in de farmaceutische industrie in het Verenigd Koninkrijk. Maar onze contacten hebben hier niet onder geleden. We bezochten elkaar regelmatig en vierden samen reünies en andere feestelijkheden. Hugo is voor mij altijd het symbool geweest van de getalenteerde gedreven solide wetenschapper die kennisvergaring ten dienste van de patiënt het belangrijkste vond.  

Een toonbeeld van integriteit. Ik en mijn vrouw Mady zullen zijn afwezigheid zeer gaan missen.  Jou Hanny wensen we je alle sterkte. Het is buitengewoon jammer dat het jullie niet gegund is samen van vrijheid te kunnen genieten nu Hugo van plan was zijn wetenschappelijke activiteiten af te bouwen. We zullen in contact met je blijven.

Veel liefs,

Pieter en Mady Groot

Dear Hugo Family,

I am deeply saddened to hear about the passing of Hugo. His passion for spreading knowledge allowed me and my team to meet him at many congresses and finally in the laboratory in Dziekanow Lesny. He was that man, who passed on knowledge and instilled in a new generation the will to conduct further experiments. The world has lost a great but humble scientist and a wonderful, patient person.

Deepest condolences

Dorota Sands, Magdalena Postek and Warsaw CF Team

It is with a very heavy heart that I hear about the passing of Hugo. Over the years we met at several congresses. He was a great scientist and a wonderful person. I will always remember the wide ranging discussions, both scientific and non-scientific, we had.

Deepest condolences

Beste familie de Jonge, 

ontzettend verdrietig dat Hugo is overleden....

Hugo is onlosmakelijk verbonden met mijn wetenschappelijke carrière in het CFTR onderzoeksveld. Als bijna afgestudeerde student kreeg ik zijn onderzoeksvoorstel in handen gedrukt met de vraag van Ineke Braakman: "wil jij dit CFTR project als AiO starten in mijn lab". Dit was het startschot van de eerste Rotterdam-Utrecht samenwerking waar Hugo de stuwende kracht achter was.

Samen met Hugo heb ik de eerste stappen gezet in het CFTR onderzoek en dankzij hem is mijn eerste werk (destijds nog mijn afstudeerscriptie) als review gepubliceerd. Met Hugo als mijn co-promotor, en hem als wandelende Pubmed van het CFTR onderzoeksveld, is mijn promotietraject in Ineke's lab succesvol afgerond met vernieuwend onderzoek aan de eiwitvouwing van CFTR. Een ontzettend fijne samenwerking en ik ben hem daar eeuwig dankbaar voor. 

Hugo heeft over me ontfermd tijdens mijn allereerste NACF congres in Orlando. Daarna op talloze andere CF meetings hebben we veel met elkaar gesproken. Vaak over serieuze wetenschap (of course), maar ook regelmatig gegrapt over dagelijkse zaken. Zijn kenmerkende lach zal ik nooit vergeten. 

Ik kan helaas niet aanwezig zijn bij de uitvaart en wil met dit bericht jullie laten weten dat Hugo voor mij bepalend is geweest. Ik zal de fijne en goede herinneringen altijd blijven koesteren! 

Ik wens jullie alle sterkte toe!

Bertrand

Als jong eerste jaars student geneeskunde zag ik Hugo voor het eerst in de collegezaal van de Medische Faculteit Rotterdam op Hoboken in 1973.  Professoren, je keek altijd naar hen op, en dan nog wel als het een belangrijk examen vak betrof. Zowel colleges als practica werden boeiend door hem gebracht. 
En dan vele jaren later. Op hockeyclub Tempo’34 kwamen we elkaar weer tegen toen je ons veteranenteam kwam versterken. Bijna alle “uit-wedstrijden” reed je met me mee. Vele tegenstanders verkeken zich op jouw conditie en taaiheid als verdediger. Daarna een gezellig glas na de wedstrijd, rustig en immer met interesse voor een ander en vergezeld met de jou zo kenmerkende lach.

Enige jaren geleden een nieuw “raakpunt” : Lions club Rhoon Oude-Maas. Een gewaardeerd, trouw lid en steeds met gevoel voor decorum. Een aanwinst voor de club. Ik leerde je langzaam meer kennen en hoorde graag je berichten over je werk, zowel in Rotterdam als in de VS. Wat toonde je een enthousiasme op heel veel gebieden. Onze geplande cultuurtrip naar Sint Petersburg kon door Corona helaas geen doorgang vinden. We hadden elkaar nog beter leren kennen.

Lieve Hanny, we wensen jou en de kinderen veel sterkte

Dolf en Ingrid Haak

It is a terrible news to learn of Hugo's disappearance.

He was one of the pioneers of ion transport physiology and his contribution to intestinal and pulmonary physiology is enormous. As a student, I remember being inspired by his writings, I enjoyed reading his articles.

What a pleasure and honor then to collaborate with him. I owe him a lot. Now, as a professor of physiology, I have continued to learn a lot from his incredible experience, sound reasoning and rigor. I am losing a colleague and friend with a great sense of humor. A wise person who will be greatly missed.

Hugo,

Door corona hebben wij elkaar de laatste 2 jaar niet meer gezien en hebben we alleen via mail contact gehad.  Je was (inter)nationaal belangrijk voor het CF-onderzoek. Na je eerste afscheid van het Erasmus MC ben je met vol elan, en gedreven door de fysiologie van CF, doorgegaan en met veel succes. Jij hebt in Europa de ICM diagnostiek op de kaart gezet. Diep geschokt was ik toen ik van je hoorde via mail dat je ernstig ziek was. Ik zal je fijne persoonlijkheid erg missen, ik voel me bevoorrecht dat ik je passie en belief meer dan 10 jaar heb mogen meemaken. Rust zacht na zo’n lange staat van dienst. Werken met jou was een feest! Veel sterkte en kracht wens ik je vrouw, kinderen en familie.

Veel liefs.

Beste familie van Hugo,

wat een ontzettend verdrietig bericht.

Ik heb Hugo leren kennen als een zeer gedreven en bovenmatig bescheiden wetenschapper, een bijzonder sociaal, geduldig en fijn mens met oog en oor voor andermans verhalen, ook buiten de wetenschap. Altijd behulpzaam en in voor een droge grap.

Ik heb een periode met Hugo mogen samenwerken en die periode zal mij altijd bijblijven. Zijn hart voor het CF onderzoek werd tijdens elke wetenschappelijke discussie bevestigd omdat, welk onderzoek of proces er ook werd besproken, Hugo de discussie altijd naar het CFTR veld wist te vertalen. Een bijzondere tijd met een bijzonder mens.

Hij zal gemist worden.

Heel veel sterkte met dit onverwachte verlies.

Hartelijke groet,

Coen Paulusma

Tytgat Instituut, AUMC, Amsterdam

This is indeed very sad news. Hugo was an outstanding colleague and friend. His curiosity and rigorous approach were combined with an encyclopedic knowledge that was often astonishing. Conversations with him were always such a pleasure and usually generated a stream of insightful comments and helpful suggestions. Like everyone, we will always remember Hugo’s kind nature and sense of humour, and be grateful that we knew him.

It is with extreme sadness that we learned of the passing of our dear friend and mentor - Prof Hugo de Jonge. Hugo helped and advised us as young clinicians who wanted to perform laboratory research. He was of course a world expert on the basic defect of Cystic Fibrosis and was a key figure in the setting up of the Diagnostic Network of physicians and scientists. However, he was always extremely helpful on an individual basis. He assisted training of laboratory staff from all over Europe including providing equipment. Above all, he performed these tasks , which of course were over and above his duty, with eagerness and a smile. We will miss him greatly. May we wish the family only happy occasions in the future.

With love,

Dear family of Hugo,

We would like to share my condolences with your family with the passing of Hugo. I first met Hugo in 2013 at the Erasmus MC, while working as a PhD in another group. I am really impressed by Professor Hugo’s deep enthusiasm to the science. The scene that a gentleman in his elegant suit with all white hair sits there pipetting medium and passage cell is deeply kept in my mind. That is a start that makes me realized that how this person is fully in love with his work, the science, the human healthy cause. We will miss him and he will never be forgotten.

I’m so saddened by the news of Hugo’s passing. He was my idol. I never had one, until I met Hugo. Such a kind, selfless and pure individual and such a passionate scientist. A wise man. Our CF dinosaur….. 

I will forever miss him.

My condolences go out to his family and friends for the loss of this wonderful man. 

My name is Sam and my son Jaap has CF. I met Hugo in 2014 when we discussed an intestinal biopsy for my son, to test the possible effect of Ivacaftor. I had done a lot of reading into the subject of the workings of CFTR and possible natural correctors like Curcumin and Genistein. I had tried these with my son and he had remained remarkably healthy over the years for a child with CF. Hugo’s interest was spiked and the lab tests he did showed a suprisingly large and positive effect. We sat down in his office and we started searching together for any known publications about this and that’s how this strange ball started rolling. After every meeting I had with Hugo at his office, on my way home I had to stop at a gas station to call my husband. I’d be so overly excited about everything he taught me about CFTR and everything we discussed. Through his broad experience and intelligence Hugo was able to secure a government grant, out of thousands of applicants!, to do a clinical trial with these supplements. 

Unfortunately the trial subjects for some reason didn’t show the same results as my son had experienced. We don’t know why. Different circumstances, different doses…. Many explanations possible. 

But he tried! And with his efforts he tried to help many CF patients and helped my son and our family in an incredible way. No one has ever been so selfless in dedicating his time and effort to help CF patients worldwide, our son and our family. He has helped many of my friends as well by sharing practical information and science. He was a an invaluable link between CF scientists and CF patients. 

I will be forever grateful for Hugo.

He never wanted to accept a gift from me. Not even a box of chocolates. I have over the years, searched and searched for the perfect thank-you-gift for him. And finally found a beautiful vintage/antique book about science that would have honored my gratitude to him. I thought if I write an inscription with his name in the front of the book, he’ll have to accept it, lol. But I didn’t get the chance to give it to him. I will be honored to give it to you, his wife and daughters. He always spoke about you with so much love and pride. Or I’ll  keep it in a special place in the living room so Jaap and our family can honor Hugo for the rest of our lives. 

Hugo made the world a better place. Not only for people with CF. We need more Hugo’s in this world. 

Also on behalf of Jaap and the rest of my family, I wish you the strength to be able to deal with this tremendous loss.

Please know he’ll live on in so many people’s hearts. 

Sam Schut - de Zoete

Lieve Hanny, Anne en Daphne,

Erg geschokt was ik toen ik vandaag mijn moeder sprak en ze me vertelde over het plots overlijden van Hugo.

Als oude buurjongen heb ik Hugo leren kennen sinds mijn geboorte op de Telemannstraat in Rhoon. We zijn naar Brabant verhuisd rond mijn 4-5e, maar mijn ouders hebben sinds de verhuizing een fijn contact met jullie gehouden. 

Inmiddels ben ik 38 en heb ik mijn eigen gezin. Maar ik kan me nog heel goed een aantal leuke dingen samen herinneren: lampionnenoptocht in Rhoon bijvoorbeeld. Zijn we toen een keer uit Brabant naar jullie toegekomen? Met de papas samen met Arjan Hordijk naar de dierentuin gaan, ik geloof in Belgie? Het beeld dat Hugo een softijsje zat te eten krijg ik nog steeds niet uit mijn hoofd. Ik was dan rond de 12 misschien? Later toen we wat ouder waren en de kinderen "milestones" begonnen te bereiken zagen we elkaar weer op afstudeerborrels. Mijn eerste associaties bij Hugo is zijn positieve, rustige en wijze uitstraling. En misschien wel een klein beetje leuk eigenwijs? In zijn dochters zag ik altijd de liefde voor hun vader, en Hanny die altijd lacht en vrolijk is zag ik altijd de liefde voor Hugo en Hugos liefde voor haar. Mooie herinneringen heb ik aan de Telemannstraat, en Hugo voor mij was de Telemannstraat. 

Ik wens jullie als familie heel veel sterkte bij het verlies van Hugo. Veel liefs van jullie oude buurjongen Jan Willem.

Dear family members,

Hugo de Jonge was the ‘spiritus rector’ for CFTR biology when we together with Henk Veeze, Inez Bronsveld and Jan Bijman performed the ‘European Cystic Fibrosis Twin and Sibling Study’ at several European CF centers in the late 1990s. Thereafter Hugo inspired many experiments on the pathophysiology of cystic fibrosis in the context of numerous bilateral or multilateral research activities. His advice and suggestions were always highly appreciated. The CF community has lost one of his most ingenious members. We learned a lot from him and appreciated his warmth and never ending patience.

In loving memory

Frauke Stanke & Burkhard Tümmler

With the news of Hugo’s passing, I was terribly upset because I considered him to be a close friend and colleague. Later, I realized how lucky I was to know Hugo. He was humorous but always very insightful. Years ago, at a meeting, we were discussing his controversial data that CFTR, the gene causing cystic fibrosis, was active in the intestinal villi (most considered the intestinal crypts to be the site of CFTR activity). We then turned the topic to my current data that CFTR was active in the intestinal crypt stem cells. Since crypt stem cells give rise to the villus cells, he turned to me with a twinkle in his eye and said, “If you’re right, then we know CFTR was active in the villus cells at some point” and laughed. My dear friend, I will miss our conversations and comradery. Like the rest of the scientific community, we will miss your dedication and research insight. Lane L Clarke

It is with great sadness that we heard that Hugo passed away.

We met Hugo in 1994 while I was doing a post-doctoral fellowship in Utrecht. Hugo helped us with phosphorylation experiments and, in preparation to meet him in Rotterdam, I read a lot about his work and CFTR.

Hugo was an inspiration to me and since my first days in the CF field, he was always supporting, helping, and having extremely pertinent and constructive remarks. Year after year, I was looking for this little time to chat with him at meetings. His welcoming personality, immense knowledge and scientific rigor will be remembered.

We present our deepest sympathies to his family.

Brenda and Marc

Ook bij mij kwam Hugo’s overlijden aan als een schok. Eind vorig jaar had ik een laatste e-mail contact met hem, over onze wederzijdse wetenschappelijke interesses, samenwerking en het doorwerken na pensionering. Hij nodigde me uit om weer eens langs te komen om bij te praten. Het is er niet van gekomen..

Het zal begin of medio jaren ‘80 geweest zijn dat ik Hugo voor het eerst ontmoette. Waarschijnlijk op een wetenschappelijke bijeenkomst, een promotie of een receptie; details weet ik niet meer. Wel herinner ik me de wederzijdse “klik”, op wetenschappelijk gebied maar vooral ook persoonlijk. Het resulteerde in regelmatige werkbezoeken van Hugo aan mij op het Hubrecht Laboratorium in Utrecht, waar we samen experimenten uitvoerden aan “signaaltransductie” met nieuwe fluorimetrische technieken. Daar leerde Hugo ook Ben Tilly kennen, die later zijn medewerker in Rotterdam zou worden. Maar waar we ook wel “de toestand in de wereld en elders” doornamen, met de nodige onderkoelde humor :-). Hugo manifesteerde zich als een bevlogen, degelijke en integere wetenschapper en een bijzonder prettig mens met een brede belangstelling. Iemand die bewondering afdwong. Ik heb in die jaren veel van hem geleerd en denk daar met dankbaarheid aan terug. 

Na mijn vertrek naar het NKI in Amsterdam bleven we samenwerken, met name aan een destijds mysterieus chloride kanaal. Na mijn oratie in 1996, gaf Hugo mij het prachtige boek van historicus Frits van Oostrom cadeau, met zorg uitgezocht, een cadeau dat ik blijf koesteren. Nadien verwaterde onze wetenschappelijke contacten enigszins, maar mijn herinneringen aan Hugo, mijn bewondering en persoonlijke indrukken leven onverminderd voort. Hij wordt node gemist.

Hugo en ik hebben meer dan 20 jaar nauw samengewerkt. Hij was mijn mentor en toonbeeld van gedrevenheid en werkethos. Wat ik vooral waardeerde (en bewonderde) was zijn door de jaren heen onveranderlijke enthousiasme voor nieuwe ideeën en wetenschappelijke nieuwsgierigheid. De beste herinneringen heb ik aan onze vele discussies over de interpretatie van nieuwe data en literatuur. Met zijn brede kennis van het veld kon hij ieder idee en elke theorie plaatsen in een diepere context. Ook aan Hugo’s subtiele, onderkoelde gevoel voor humor heb ik plezierige herinneringen. Hij was (terecht) trots op zijn prestaties, maar kon zijn status, met enige zelfspot, prima relativeren en beschouwde het wetenschappelijke bedrijf met een fijn gevoel voor ironie. Het was een voorrecht om met hem samen te mogen werken en ik voel dat met zijn heengaan iets verloren gaat dat onvervangbaar is.

Ik wens zijn naasten veel sterkte met het dragen van dit verlies.

I was delighted to meet Professor Hugo de Jonge during the European Cystic Fibrosis Society (ECFS) Diagnostic Network Working Group (DNWG) meetings (since 2016).
I was especially pleased to have him among the participants in the 16th DNWG meeting in Tunisia in 2019. I still remember his kind email that encouraged me during the organization of this meeting. 
His conferences showed his immense expertise in cystic fibrosis. I am sure that his colleagues and students learned a lot from him. 
As a human, he was a gentleman and a very kind person. I appreciated very much his interest in Tunisian history and culture during his short visit to Tunis. 
May he rest in peace. 
My sincere condolences to his family. 

I am sorry to learn of Hugo’s passing. He was a kind and thoughtful individual, a wonderful mentor, and a dedicated scientist. Hugo was a leader in our field for decades, and made many, many central contributions to cystic fibrosis research. I learned much from his presentations and found his dedication to helping people with CF inspiring. He was professionally generous and insightful, and was admired by everyone who knew him. He will be missed.