TEKST: ANS MEIBORG FOTOGRAFIE: STUDIO OOSTRUM
We denken hetzelfde
Charine (32): “Toen ik geboren werd, stond mijn moeder er alleen voor. Daarom groeide ik gedeeltelijk op bij mijn grootouders. Opa haalde me vaak uit school en in de weekenden logeerde ik meestal bij opa en oma.” Phi (afkorting van Philomena, 81): “Voor elkaar klaarstaan, dat doe je toch gewoon?.”
Charine: “Mijn oma en ik zitten vaak op een lijn. Phi: “We zijn allebei direct, kunnen niet tegen onrecht en winden er geen doekjes om. Charine: “Oma al helemaal niet”. De dames houden van aanpakken en zijn besluitvaardig. Phi was jarenlang coupeuse maar toen dat verveelde, gooide ze resoluut het roer om. Ze volgde in de avonduren een opleiding en begon een groente- en fruitkraam, waarmee ze uiteindelijk 34 jaar op de markt stond. Ook Charine maakte een switch in haar loopbaan Na diverse functies in de financiële dienstverlening, koos ze voor een baan in de uitvaartbranche. Charine: “Ik wil een bijdrage leveren aan iets betekenisvols. Een mooi afscheid is het laatste dat je voor iemand kan doen. Nu werk ik op de administratie, maar over een aantal jaar zou ik graag als uitvaartverzorger aan de slag willen.” Phi: “Als je je schouders eronder zet, komt het wel goed.”
Samen paardrijden
Oma en kleindochter delen de passie voor paarden. Als kind kreeg Charine zelfs een pony van haar grootouders. Phi reed zelf paard tot haar 75ste. De laatste keer was heel bijzonder. Charine: “Ik was bruidsmeisje bij het huwelijk van een vriendin op Aruba. Oma zei: ‘Zal ik met je meegaan?’ We hadden een fantastische vakantie met als hoogtepunt een mooie rit op het strand. Phi: “Zo kon ik ook de charmeurs op een afstandje houden. Charine: “Oma, je overdrijft. Er toeterde alleen soms een auto. Oma waakt altijd over mijn veiligheid. Zelfs als ik hier beneden geparkeerd sta, wil ze meelopen naar de auto.”
Charine bezoekt haar oma elke week om koffie te drinken en samen boodschappen te doen. Binnenkort verhuist Phi. “Mijn dochter heeft een huis gekocht en van de garage laten we een woning maken. Met het oog op de toekomst is dat fijn, dan heb ik wat meer aanspraak. Sinds een paar jaar heb ik gezondheidsproblemen en trek ik er minder op uit. Daardoor wordt het wel wat eenzamer. Maar ik blijf gewoon zelf koken, want ik wil niet te veel een beroep doen op mijn dochter en kleindochter.” Charine sputtert: “Waarom toch niet? Vroeger zorgde jij voor ons, nu zorgen wij voor jou.”
Deze rubriek komt oorspronkelijk uit het magazine Delfts Leven.