Steun en Toeverlaat
Nazorg van CUVO
Vrijwilligers van de vereniging
Wij zijn trots op de vrijwilligers van onze vereniging die elke twee weken op donderdagavond bijeenkomen om families te bellen. Het gaat om mensen die ons enkele maanden eerder inschakelden om een uitvaart te verzorgen. Na een paar maanden wordt het vaak wat stiller, neemt de aandacht van andere mensen wat af. Een goed moment om even te informeren hoe het gaat. De vrijwilligers van CUVO / De Volharding bieden dan een luisterend oor.
Gevoel van gemis
Coördinator Cobi Pein vertelt: “De nabestaanden weten niet dat we bellen. We stellen ons netjes voor, vragen of het gelegen komt en leggen uit wat het doel is van het contact. En dan stellen we de moeilijke vraag: mag ik vragen hoe het met u gaat? Bijna iedereen gaat hier wel op in. Kinderen die een ouder verloren hebben, zeggen eerder dat het goed gaat, dat ze verdrietig zijn, maar dat hun vader of moeder een mooi leven heeft gehad. Ouderen die een partner verloren, die hebben het vaak moeilijker. Zij zijn vaker eenzaam en ervaren een gevoel van ‘geamputeerd’ zijn. Ze zijn iemand kwijt en doen nu alles alleen. Die mensen hoeven niet zozeer eenzaam te zijn, maar voelen heel sterk een gemis.
Een luisterend oor
We bellen meestal één keer. Als we tijdens het gesprek het gevoel hebben dat we een keer terug moeten bellen, dan doen we dat, binnen twee maanden. Hebben we het gevoel dat het nodig is, dan vragen we of ze professionele hulp willen. Dan geven we een telefoonnummer door van een professionele instantie, bijvoorbeeld Humanitas. Zijn er vragen met betrekking tot een uitvaart, dan geven we die door aan de verantwoordelijke bij CUVO en die belt dan altijd terug.
‘Wat niet uit het hart komt, zal het hart niet raken.’ Dat is ons motto. Het is ons erom te doen een luisterend oor te bieden en om de mensen steun te geven. Men is altijd wel dankbaar dat we even gebeld hebben. Daar doen we het voor.”