Christa Kraak - Leichtweiss

Sterven doe je niet ineens,
maar af en toe een beetje,
En alle beetjes die je stierf,
het is vreemd maar die vergeet je.
Het is je dikwijls zelf ontgaan,
je zegt ik ben wat moe,
maar op een keer dan ben je aan
je laatste beetje toe.

’t Laatste beetje is nu op,
veel was er te verduren.
Het kaarsje is nu opgebrand,
gedoofd zijn alle vuren.
Voor wie ’t aangaat is ‘t niet erg,
die heeft genoeg geleden.
Wel voor hen die zij achterlaat,
“Vaarwel” en “Rust in vrede”.