Tiny Schot - van Dijk

Ma ik wil je bedanken dat je mijn moeder bent geweest, mij meegegeven hebt van wat ik nu ben geworden. Ik heb altijd onvoorwaardelijk van je gehouden en ik weet dat je dat ook van mij hebt gedaan. Ik zal je missen, ik zal aan je denken en zal over je vertellen in de rest van mijn leven. Trots ben ik op je hoe je in het leven stond en hoe je klaar stond voor iedereen. Je genoot ervan als je andere kon helpen. Je cijferde jezelf soms weg hiervoor. Sorry van de afgelopen 14 jaar. Deze jaren hebben jou verdriet gedaan en vielen mij zwaar, maar had geen sterke ruggengraat om te kiezen tussen twee belangrijke vrouwen in mijn leven. 
Ik wilde je geen verdriet doen in de laatste dagen van je leven. Maar jij had wel de kracht ervoor om toch het laatste gesprek te beginnen. We hebben het uit kunnen praten. Zodat jij het niet mee naar boven hoeft te nemen en wij hier verder kunnen gaan. Ik ben trots op je dat jij die stap wel hebt genomen. Op alle manieren was jij een krachtig mens. 
Bedankt moeders voor dit leven wat jij mij hebt geschonken. 
Ik zal ook Pa helpen in het laatste stukje op aarde. En hopelijk komen jullie elkaar later weer tegen want hij wil zo graag bij je zijn.

Ik hou van je lieve mama 

Lieve schat, wat een enorme gemis en verdriet dat jij er niet meer bent. 

Je kreeg een kleinzoon "Renzo" oh zo trots en blij dat je was.

Bij elke stap die hij deed was je erbij tot je laatste zucht.

Treinreizen door heel Nederland, op ontdekkingsreis samen met Renzo dit waren ook echte uitstapjes van smorgens tot savonds laat en wat genoten jullie ervan.

Kerst, vaak vierde we dit in een huisje, lekker gourmetten en gezelligheid met elkaar, als we maar samen waren.

En tja ook altijd met kerst toverde jij weer het e.e.a. uit je koelbox. Wat nam jij ook altijd ieder jaar weer mee.... ja hoor weer een legpuzzel van wel meer dan 1.000 stukjes. Hier waren we altijd wel weer mee zoet met de kerst.

Vakantie gingen we vaak met zijn allen wat hadden we toch altijd een lol en jullie flikte het ook altijd dat jullie de mooiste kamer hadden.

De laatste vakantie was met elkaar naar Curaçao, op bezoek bij Peter (je broer). Wat was het fantastisch daar en ook daar hebben we weer enorm genoten met elkaar.

Mam we gaan je echt missen maar je blijft in ons hart.

We zullen pap daar waar het kan goed opvangen 

Liefs

Diana (dochter)

Lieve Tiny,

Wat hadden wij een mooie, 35 jaar durende vriendschap.

Wij ontmoette elkaar in 1990, toen jij om het hoekje kwam kijken in de wachtkamer waar ik Arnout voedde. We raakte in gesprek en ik vroeg of als jij stopte met werken voor van Buuren, onze voorganger die met pensioen ging of jij niet bij ons wilde blijven. Vanaf dat moment maakte jij deel uit van ons leven. Mijn vriendschap met jou was gebaseerd op wederzijds natuurlijk vertrouwen en respect. Later zei jij over onze verhuizing naar Rijswijk gekscherend ‘jullie hebben naast het huis en de praktijk ook het meubilair overgenomen’, waarmee jij jezelf bedoelde. Vooral in de begin jaren heb ik je vaak voor allerlei advies gebeld. Over plantjes in de tuin die dood dreigde te gaan, vlekken op kleding  etc. Je was altijd bereid met raad en daad ons bij te staan. Ook had je goed contact met iedereen die bij ons in- en uitliep. Je warme persoonlijk, je oprechte belangstelling, verantwoordelijkheidsgevoel en humor, we hebben het allemaal mee mogen maken. Je levendigheid maakt dat als er eigenlijk niets te vieren was dat er dan wat op werd verzonnen, bv toen het uit was tussen Caro en Kevin vierde we dat met gebak. Tiny heeft Arnout en Caroline zien opgroeien en zich ontwikkelen. In hun jeugd hebt je ook vaak op ze gepast. Bijzondere gebeurtenissen heb je met ons meegevierd: verjaardagen, afstuderen en als laatste het huwelijk van Caroline en Joris in Frankrijk.   Wat was het ook bijzonder dat je mee was met het uitzoeken van de trouwjurk voor Caro, (het was dan wel geen Polen) en wat hebben we genoten en gelachen in “onze huisjes” in Frankrijk. Nog nagenietend van de festiviteit in Frankrijk kwam het appje met de tekening van het slechte nieuws. Dit was een klap voor iedereen die jou dierbaar was. Je vroeg mij om uitleg van de schets. Je bent steeds optimistisch geweest dat het wel goed zou komen ook met de chemo. Na de laatste CT vandaag precies 1 maand geleden kwam het besef dat genezing geen realiteit was. We hebben samen wel even de tranen laten vloeien.  Kort daarop vertelde je in een van de gesprekken die we hadden, dat je het besluit had genomen af te zien van verdere behandeling en vroeg me of ik daarachter stond, niet als dokter, je had je eigen huisarts maar als vriendin. Dat vond ik een moeilijk onderwerp, omdat ik wist wat dan de consequenties waren.                                                                           Afgelopen zondag hebben we onverwacht, Edwin nodigde mij namens jou uit, nog heel lang samen over van alles kunnen kletsen, alleen een glaasje wijn ontbrak. Je vertelde oa ook dat je nu toch wel zaken ging relativeren, anders ging zien. Achteraf was dit ons laatste moment samen, heel fijn, in de wetenschap dat je geen pijn had, niet bang was en met een lach op je gezicht me uitzwaaide.

We gaan je missen, dank voor wie je voor ons was. Vergeten gaan we je niet. Gerard, Edwin, Diana en familie veel sterkte om dit te snel gekomen verlies een plek te geven.

Liefs Marjon en Casper

Lieve Tiny,

Mijn hele leven lang was jij mijn bonus-oma. Je verschoonde mijn luiers, paste op me toen ik uit school kwam en maakte van pannenkoeken, poffertjes en verrassingsboterhammen met op elk stuk ander beleg. Ik had het vaak te druk met spelen, maar jij zorgde ervoor dat ik tussen de middag toch iets at.

Alle belangrijke momenten was jij erbij. En als ik later groot zou zijn, zouden we samen een trouwjurk in Polen gaan uitzoeken. Het werd geen Polen, maar je was erbij toen ik mijn jurk vond. En je was erbij toen ik in Zuid-Frankrijk ‘ja’ zei tegen Joris. Wat was het bijzonder dat je erbij was!

Laatst vond ik mijn oude vriendenboekje uit 1999, toen was ik 6 jaar oud. In dat boekje schreef je dat je later, als je groot was, “oppas van mijn kindjes” wilde worden. We hebben ons best gedaan, maar dat is helaas nog niet gelukt.

In datzelfde boekje schreef je dit gedicht:

Er bloeit langs menig beekje
Een bloempje blauw van kleur
In gras en kruid verscholen
Heel lief maar zonder geur

Och, wat een aardig bloempje
Zegt ieder die het ziet
Hoe wel zijn naam mag heten
Het heet ‘Ver-geet-mij-niet’

Je hebt jezelf geen mooiere boodschap kunnen geven. Vergeten zal ik je nooit. Wat een prachtig mens was jij, en wat ben ik dankbaar dat ik jou als bonus-oma in mijn leven heb mogen hebben.

Liefs,
Caroline & Joris

Wat hebben we toch leuke dingen meegemaakt. De meeste herinneringen zijn van vroeger, zoals onze vakanties. In Pula was er een dansavond en jij stond al snel met mijn vader op de dansvloer. Jullie konden samen heerlijk gek doen, altijd vol energie en plezier.

Op verjaardagen kwam ik langs in de keuken waar je de kaas en worst sneed. Natuurlijk kreeg ik alvast een stukje van jou. We kwamen vaak langs op de tuin. En ohja, als er ergens iets geregeld moest worden, dan regelde jij het wel. 

Als ik aan jou denk, denk ik natuurlijk ook aan een sigaretje, maar nog meer aan jouw gulle lach. Die klonk overal. Je was vrolijk, behulpzaam en stond voor ons klaar.

Mijn laatste herinnering aan jou is in Blijdorp. Wat is het fijn dat ik je daar nog heb gezien en gesproken. Ook toen was je weer vrolijk en genoot je van elk moment. 

Ik ben blij met jou als mijn tante en dat je me altijd ‘meisje’ noemde. Het maakte niet uit hoe oud ik was. Dat zal ik altijd blijven horen in mijn gedachten.

Lieve tante, bedankt voor alles.

Je nichtje

Lieve Tiny,

Je bent mijn tweede moeder

Je hebt me groot gebracht

Je hebt me op eigen benen leren staan

Je hebt me verdedigd 

Je hebt me beschermd 

Ik mocht kind bij je zijn zonder zorgen

Ik voelde me geliefd bij je

Je was altijd geïnteresseerd in me

meelevend

Troostend en zorgzaam.

Ik voelde me geliefd. 
 

De laatste 6 jaren vertrouwde je mij een stuk zorg over Jerry toe. Dat ging altijd in goede harmonie. Er volgde diepgaande gesprekken met als uitgangspunt dat het voor Jerry het beste moest zijn. 
Beetje bij beetje kon je de volledige zorg van Jerry met mij delen. Want de zorg van Jerry voelde je als je levenstaak.

Jouw kracht was ook je vrolijkheid want wat hebben we veel gelachen. 
Jij maakte er altijd weer een feestje van. 

Lieve zus wat ben ik je dankbaar dat je er altijd voor me was en ik mis je nu al. 
 

rust zacht,

Je kleine zusje Lydia

Lieve familie sinds het overlijden van jullie tante Sjaan bijna geen kontakt meer gehad wat ik toch wel erg jammer vind. IK wens jullie heel veel sterkte met het verlies van jullie Tiny en ben grieperig dus kan ik helaas niet bij het afscheid zijn maar de gedachten zijn bij jullie liefs van jullie nicht Ria en ook van Jos 

Lieve tante Tiny,

Wat was je een fijne en gezellige tante voor mij toen ik nog een heel klein meisje was.
Al vele jaren woon ik nu in het noorden van het land maar de warme herinneringen aan jou die blijven.
Als ik aan je terug denk dan krijg ik een warm gevoel, een gevoel van liefde en zorgzaamheid.

Je herkenbare lach die boven alles uitkwam als we elkaar zagen, de gezelligheid die je met je mee bracht bij familie gelegenheden.
De momenten dat we bij jullie bleven logeren, en gezellig mochten blijven eten.
Ik kan me nog een moment heugen dat mijn ouders een avond elders naar toe zouden gaan en wij (Fabian (8j.) en ik (5j.) bij jullie bleven eten.
Ondanks dat mijn moeder het pertinent niet wilde hebben dat we junkfood zouden krijgen om wat voor suffe reden dan ook, maakte je stiekem toch voor ons wat lekkers.
Zoals frietjes uit de oven met appelmoes en mayonaise, of een broodje shoarma met knoflooksaus, en een vlaflip als toetje ... oohh wat was dat toch een feest!
Het was ons geheimpje en wat hebben we zitten smullen.

Je herkenbare parfum, ik heb nooit geweten welk parfum het was, maar het was een deel van jou en paste bij je persoonlijkheid.
Wanneer we een knuffel van je kregen als we na een bezoek in "het westen" weer terug reden naar "het hoge noorden" dan rook je de hele autorit terug naar jou parfum.
Ik noemde het gekscherend, het tante Tiny luchtje, omdat het zo herkenbaar was en het me altijd aan jou mocht doen denken.
Zelfs nu in mijn huidige werk als wijk-verpleegkundige kom ik wel eens dames tegen die het herkenbare luchtje dragen en dan kan ik het niet laten om enthousiast te roepen, "maar u draagt het tante Tiny luchtje!"
En zo begint het bij de eerste kennismaking of intake gesprek gelijk met een leuke anekdote, het ijs gebroken met een lach aan het eind.

Lieve tante Tiny, bedankt voor de mooie warme herinneringen.

Liefs je nicht Ragnhilde

Ik kreeg recent te horen dat Tiny ziek was en niet meer beter zou worden, sindsdien heb ik veel aan jullie gedacht  maar ook aan de tijd dat ik Tiny  wekelijks zag , denk  wel zo’n 33 jaar geleden , elke vrijdag was het reuze gezellig op de Churchilllaan , lekker kletsen over alles en nog wat tijdens de koffie of in de tuin , Tiny was altijd vrolijk , lachte veel en was echt  nooit chagrijnig , ze was een mooi persoon met n hart van goud, haar vergeten doe je niet gauw.

Ik wil  jullie heel veel sterkte  wensen  met het verlies van Tiny 
 

Bij oma vond je altijd je plek,
een warm huis, nooit half maar altijd te gek.
Met tijd en liefde, zoveel gegeven,
een baken van rust in het drukke leven.

"Wat eten we vanavond?" vroeg ik haar blij.
"Boontjes," zei ze beslist en zij aan zij.
"En daarnaast, oma?" bleef ik hopen.
"Aardappels vent, en een hamburger" — niks gelogen.
Een maaltijd eenvoudig, maar altijd goed,
zoals alles wat ze met liefde doet.

Soms vroeg ik: "Mag ik mijn auto wassen?"
"Tuurlijk vent, ik pak de emmer uit de kast."
De tuinslang erbij, het sop spatte rond,
oma keek trots, haar blik gezond.
Altijd die trots als ik iets ondernam,
een liefde die je diep in je hart opnam.

Aan zee stond ze, met water aan haar knie,
armen in haar zij, turend vol magie.
Zwaaien als ik zwom door golven van 't leven,
haar blik vol vertrouwen, altijd blijven geven.

Bij oma kwam je met verhalen zo groot,
van avonturen, vreugde of een kleine nood.
Altijd een tosti erbij, goud en warm, zoals haar liefde, vol zorg en charm.

In de tuin genoot ze van de zonneschijn,
soms een snoepje erbij, zo fijn.
En al werkte ze hard voor haar broer,
de glimlach bleef — altijd puur.

'S avonds soms logeren, dat was feest,
maar snurken? Dat deed ze nog het meest.
Met Monopoly was ze een ware tactiek, bij spelletjes was ze uniek.
Dus als ze even naar de wc verdween,
Nam ik wat Monopoly biljetten mee.
maar verliezen? Nee, dat was geen ding!

Toen nood kwam, stond ik aan haar zij,
naar het ziekenhuis, hoe moeilijk ook, wij.
Druppels bij de oogarts, pupillen wijd,
maar oma bleef sterk, hoe zwaar de strijd.

Tot haar laatste adem hield ze vast,
nog mijn propedeuse? Dat hoorde ze pas.
Met een knipoog naar verdriet en pijn,
rust nu maar zacht, laat liefde het zijn.

Zware tijden, maar ze bleef hier,
mijn steunpilaar, mijn warme klavier.
Van school tot volleybal vroeg ze belang,
altijd betrokken, altijd in gang.

Reizen van hot naar her, altijd een feest,
bij de juwelier bleef ons geheim verweest.
Oma, bedankt voor alles wat je gaf,
je liefde, je kracht — een onuitwisbaar graf.

Rust nu zacht, mijn dierbare oma van goud,
met liefde die eeuwig in mijn hart blijft gebouwd.

Wat een pracht mens was jij! Ik herinner je als een hele warme, zorgzame en sterke vrouw. 

Het zal toch al bijna 50 jaar geleden zijn dat ik je leerde kennen. Je kwam bij mijn ouders in Rijswijk (die inmiddels al enige tijd geleden zijn overleden) en volgde hen van Rijswijk, naar Den Haag, naar Voorburg en naar Warmond. 

Met mijn moeder heb je in de loop der jaren een warme vriendschapsband opgebouwd. Ik ben jou zo dankbaar voor de zorg die jij vooral in de laatste jaren voor mijn moeder 

had. Je voelde zo goed aan wat zij nodig had en bovendien was je van alle markten thuis: een luisterend oor, gezelligheid maar ook hulp bij praktische probleempjes die zij had Ik hoor het mijn moeder nog zeggen: "Tiny weet wel hoe dat op te lossen".  

Helemaal vanuit Wateringen kwam jij wekelijks naar Warmond om mijn dementerende moeder te bezoeken, met haar te wandelen, ergens een koffietje met een taartje te eten of haar mee te nemen voor een autoritje. Mijn moeder keek altijd uit naar jouw komst. Ik vond het zo lief dat jij haar zelfs een dagje mee naar Rijswijk nam, naar de voor mijn moeder bekende plekken. 

Wat jij voor mijn moeder betekend hebt, is zo waardevol geweest en dat zal ik nooit vergeten! Dank je wel daarvoor!

Ik wens Gerard en de familie heel veel sterkte. Het zal een gemis zijn om zo'n lieve vrouw te moeten missen. 

Veel liefs