Hans Blom

We hebben je leren kennen als een fijne en belangstellende man toen jij de partner werd van onze zus Ina. Jullie waren een mooi stel die genoten van het goede.

Toen Ina ongeneeslijk ziek werd heb je haar zorgzaam en liefdevol verzorgd en de goede dagen gevierd. Dat zullen we niet vergeten.

Je was een reislustig man en ging graag naar Duitsland met je broer Eugene en vrienden. Je was een echte Bourgondier die genoot van een hapje en een drankje.

Lieve Hans, rust in vrede

Asta en Jan  Laura en Sander, Cynthia en Delyon

Hans en ik kenden elkaar al een heel aantal jaren. Vroeger samen fietsen door Meijendel en later op het terras van Happy Days. Heel veel respect voor zijn wilskracht om beter te worden.

Ik zal hem missen, laatste groet van mij.

Hans, jij begon je loopbaan bij de Zeven Provincien in 1963. Ik kwam een jaar later. We hebben de zelfde carrière doorlopen. Vanaf 1990 via Nationale Nederlanden. We hebben veel lief en leed gedeeld. Teveel om op te noemen. Ik denk hier nog vaak aan. Ook Ina zijn we nooit vergeten. Hans, ik ben blij dat ik jou heb gekend en zal je nooit vergeten.

Ik leerde Hans kennen als jongen van 16, op het assurantiekantoor van wijlen mijn vader Johan van den Hoogen. Hans was op jonge leeftijd accountmanager geworden van Assurantiemaatschappij De Zeven Provinciën in Den Haag. Hij kwam bij mijn vader voor zaken én gezelligheid. 'Joop en Nel', zoals Hans mijn ouders noemde ontvingen hem graag als persoon. Toen ik in 1986 mijn eigen assurantiekantoor startte, werd Hans ook mijn accountmanager, toen nog inspecteur genoemd. We hadden jarenlang een vaste dag om af te spreken op mijn kantoor. Iedere dinsdag om half tien dronken we koffie en deden we zaken. Veel papierwerk nog in die tijd. En veel persoonlijk contact. Veel regelwerk en dat kon Hans als geen ander. Bij de binnendienst op het Lange Voorhout kon Hans menig klusje voor mij klaren. Vele jaren gingen voorbij waarin DZP werd overgenomen door de RVS en later door de Nationale-Nederlanden. Hans werkte stug door en bleef tot aan zijn pensioen mijn kantoor bezoeken. Een bijzonder grote verdienste van Hans was dat hij vele jaren mijn waarnemer was in vakanties of op vrije dagen. Ik ben hem daar enorm dankbaar voor. Tijdens mijn afwezigheid wikkelde hij de zaken af. Hij kon klanten geruststellen en ik kreeg altijd prima verslagen van hem. Na zijn pensionering hebben we altijd contact gehouden en nam ik Hans regelmatig mee voor een lange natte lunch op Scheveningen bij Catch of Het Gouden Kalf. We haalden herinneringen op, bespraken het leven en genoten van heerlijke gerechten en goede wijnen. Dat laatste was altijd aan Hans besteed.
Helaas ging het op een moment minder goed met de gezondheid en belandde Hans na een beroerte in het revalidatiecentrum. We dronken daar onze laatste fles witte wijn samen - met zijn zoon Hans Jr. erbij.
Hans knapte op en mocht naar huis. We appten en belden, echter van een lunch- of koffieafspraak kwam het niet meer. 
Hans was een van de belangrijke mensen in mijn leven. Rust zacht lieve Hans ...