Nan Marienus

Geboren op 30 juni 1944 te Bolnes

Hij kwam ter wereld in Bolnes’ licht,

Mijn vader– een man met een eigen gezicht.

Geboren in '44, in roerige tijd,

maar zijn hart bleef zacht en zijn geest altijd bereid.

Een meester in woorden, scherp en snel,

met grappen waar je om lachen kon – echt soms fel.

Adrem, gevat, met humor vol kracht,

hij bracht lucht in zorgen, en zon in de nacht.

Zorgzaam in daden, nooit te moe,

hij stond voor je klaar – altijd, zonder gedoe .

Zijn hart was groot, zijn handen trouw,

zijn liefde voel je nog steeds, diep en nauw.

En o, die trots als hij keek naar zijn kroost,

naar kleinkinderen – voor hem het allergrootst.

Zijn ogen straalden, zijn lach was blij,

“Die zijn van mij,” zei hij erbij.

De natuur was zijn stille tweede thuis,

tussen bomen, vogels, en zomerse ruis.

Hij vond daar rust, z’n adem vrij,

in het ritselen van bladeren was hij dichtbij.

Nu rest ons herinnering, liefde en lach,

die hij ons naliet – elke dag.

Mijn vader leeft voort in elk klein gebaar,

in wie wij zijn, is hij nog daar.

Lieve papa,
Je nalatenschap is niet in goud of zilver
Maar in de liefde die je gaf, de lessen die je mij leerde
Jouw wijsheid, jouw geduld, je grappen en grollen
zijn de schatten die ik draag diep in m’n hart.
En die zal ik voortzetten.
Je leerde mij om sterk te zijn, om nooit op te geven.
Om altijd met liefde en respect te leven.
Nu heb je rust, maar jouw stem blijft mij leiden.
in elke beslissing, in elke nieuwe dag.
Ik mis je meer dan woorden kunnen zeggen,
maar ik weet dat je altijd bij me blijft.
Een liefde zonder einde,
dat is wat je mij hebt gegeven en dat zal nooit verdwijnen.

Lieve Nan, 

de tijd is aangebroken dat jij helaas het leven moest verlaten,

ik herinner je leuke lach die je altijd liet stralen,

leuke gesprekken die we hadden, ook vertelde je over je kleinkinderen waar je altijd heel trots op bent geweest. 

ik herinner jou als n trotse opa die altijd een glimlach op zijn gezicht had.

lieve Nan, ik ga je missen

Heel veel sterkte 

Sophie